षष्ठोध्यायः: संशोधनहरू बीचको भिन्नता
Content deleted Content added
पङ्क्ति १८१:
<br>
आफुले आफुलाई नै हेरी आफैं रमाउँछ ।
<br>
<br>
सुखमात्यन्तिकं यत्तद् बुद्धिग्राह्यमतीन्द्रियम् ।
<br>
वेत्ति यत्र न चैवायं स्थितश्चलति तत्त्वतः (२१)
<br>
परमानन्द द्रष्टा हो बुद्धि, इन्द्रिय हाेइन,
<br>
यो महाज्ञानले योगी स्वयं बन्दछ निश्चल ।
<br>
<br>
यं लब्ध्वा चापरं लाभं मन्यते नाधिकं ततः ।
<br>
यस्मिन्स्थितो न दुःखेन गुरुणापि विचाल्यते (२२)
<br>
पाएको लाभबाहेक चाहँदैन अरू कुनै,
<br>
यस्तालाई सताउन्न विशाल दुःखले पनि ।
<br>
<br>
तं विद्याद् दुःखसंयोगवियोगं योगसंज्ञितम् ।
<br>
स निश्चयेन योक्तव्यो योगोऽनिर्विण्णचेतसा (२३)
<br>
योगयुक्त त्यही हो जो भव-दुःख विमुक्त छ,
<br>
उत्साही चित्तले योग त्यसैले गर्छ निश्चय ।
<br>
<br>
सङ्कल्पप्रभवान्कामांस्त्यक्त्वा सर्वानशेषतः ।
<br>
मनसैवेन्द्रियग्रामं विनियम्य समन्ततः (२४)
<br>
सङ्कल्पबाट उब्जेका त्यागेर कामना सब,
<br>
मनले इन्द्रियद्वार गरी बन्द सबैतिर ।
<br>
<br>
शनैः शनैरुपरमेद् बुद्ध्या धृतिगृहीतया ।
<br>
आत्मसंस्थं मनः कृत्वा न किञ्चिदपि चिन्तयेत् (२५)
<br>
क्रमैसँग समाधिस्थ बनोस्, बुद्धि प्रशान्त होस्
<br>
राखेर चित्त आत्मामा केही पनि नसंझियोस् ।
<br>
<br>
यतो यतो निश्चरति मनश्चञ्चलमस्थिरम् ।
<br>
ततस्ततो नियम्यैतदात्मन्येव वशं नयेत् (२६)
<br>
जहाँजहाँ डुली घुम्छ मन चञ्चल अस्थिर
<br>
रोकी त्यहाँ त्यहाँ चित्तलाई वश स्वयं गर ।
<br>
<br>
प्रशान्तमनसं ह्येनं योगिनं सुखमुत्तमम् ।
<br>
उपैति शान्तरजसं ब्रह्मभूतमकल्मषम् (२७)
<br>
निष्पाप, मनमा शान्ति तथा शान्त रजोगुण-
<br>
भएको ब्रह्म-योगीले भेट्छ आनन्द उत्तम ।
<br>
<br>
युञ्जन्नेवं सदात्मानं योगी विगतकल्मषः ।
<br>
सुखेन ब्रह्मसंस्पर्शमत्यन्तं सुखमश्नुते (२८)
<br>
निष्पाप, मुनिले जोडी आफ्नो आत्मा र ईश्वर,
<br>
सुखले भगवत्प्राप्तिरूप आनन्द पाउँछ ।
<br>
<br>
सर्वभूतस्थमात्मानं सर्वभूतानि चात्मनि ।
<br>
ईक्षते योगयुक्तात्मा सर्वत्र समदर्शनः (२९)
<br>
योगात्मा यतिले राख्छ सर्वत्र सम-भावना,
<br>
देख्छ जीवात्ममा आफु, आफैंमा विश्व-जीवन ।
<br>
<br>
यो मां पश्यति सर्वत्र सर्वं च मयि पश्यति ।
<br>
तस्याहं न प्रणश्यामि स च मे न प्रणश्यति (३०)
<br>
मलाई देख्छ सर्वत्र, मभित्र सब देख्दछ-
<br>
भने म अनि सो भक्त हुन्नौं दृष्टि अगोचर ।
<br>
<br>
| |||