सजिलो कोमलगीता/अनुवादकीय: संशोधनहरू बीचको भिन्नता
Content deleted Content added
पङ्क्ति ७४:
<br>
असीम भावबाट नै असीम परमात्मतŒवप्राप्त हुन्छ । गीताअमूल्य उपदेशहरूको खानी हो । यस खानीबाट निकालिएका केही महत्त्वपूर्ण उपदेशहरू :
<br>
<br>
१. आत्मा अजर–अमर छ । न यसले कसैलाई मार्छ न यो कसैद्वारा मारिन्छ ।
<br>
२. आत्मा न कहिल्यै जन्मन्छ न कहिल्यै मर्दछ । शरीर नाश भए पनि यसको नाश हुँदैन ।
<br>
३. तिमी आफुलाई भगवान्मा समर्पित गर । यो नै सबैभन्दा उत्तम सहारा हो । जुन मानिस यो गीतासँग परिचित छ ऊ भय, चिन्ता, शोकबाट सदासदाका लागि मुक्त हुन्छ ।
<br>
४. जसरी मानिस आफ्ना पुराना लुगा फुकालेर नयाँ लुगा लगाउँछ, त्यसरी नै जीवले मृत्युपछि पुरानो शरीर छाडेर नयाँ शरीर धारण गर्दछ ।
<br>
५. यस आत्मालाई न शस्त्रलेकाट्न सक्छ, न आगाले डढाउन सक्छ, न पानीले भिजाउन सक्छ, न हावाले नै सुकाउन सक्छ ।
<br>
५. जन्म लिनेको मृत्यु निश्चित छ, मर्नेको पनि जन्म निश्चित छ । अतः यस्तो निश्चित र अटल विषयमा शोक गर्नु उचित छैन ।
<br>
७. सुखदुःख, लाभहानि, जितहार आदिको चिन्ता नगरेर मनुष्यले आफ्नो शक्तिअनुसार कर्तव्यकर्म गर्नुपर्छ । यस किसिमको भावबाट कर्म गर्नाले मानिसलाई पाप लाग्दैन ।
<br>
८. तिम्रो के गयो र तिमी रुन्छौ ? तिमीले के ल्याएका थियौ, जो तिमीबाट गुम्यो ? तिमीले के रचना गरेका थियौ रअहिले त्यो नाश भयो ? तिमीले केही पनि लिएर आएका थिएनौ । जे
<br>
लिएका छौ यहींबाट लिएका छौ । जे दिएका छौ यहीं दिएका छौ।
<br>
९. केवल कर्म गर्नु मात्र मनुष्यका वशमा छ, कर्मफलमा छैन । यसकारण तिमी कर्मफलको आसक्तिमा पनि न फसर कर्मको त्याग पनि नगर ।
<br>
१०. दुःखबाट जसको मन दुःखित हुँदैन, जसलाई सुखको चाहना पनि हुँदैन र जसको मनमा राग, भय र क्रोध समाप्त भएको छ, त्यस्तो मुनि आत्मज्ञानी मानिन्छ ।
<br>
११. श्रेष्ठ मनुष्यले जस्तो आचरण गर्छ, अरु (सामान्य) मानिसले पनि उसकै जस्तो आचरण गर्छन् । (नेताले जे जस्तो प्रमाण दिन्छ, जनसमुदायले त्यसैलाई मान्छन् । अगाडि हिंड्ने केरी
<br>
भेडो भड्खालामा प¥यो भने पछि हिंड्ने सबै भेडा भड्खालामा पर्छन्) ।
<br>
<br>
गीता छन्दको गाना अर्थात् गीत भएकाले छन्द मिलाएर पढ्ने पाठकलाई यसले आनन्द प्रदान गर्दछ । पढ्दा बुझिन्छ पनि । पद्यमा पढ्न बानी नभएका पाठकका निमित्त गद्यको पनि आवश्यकता
<br>
पर्छ । सो कुरालाई मध्यनजर गरी परिशिष्ट (क) मा प्रत्येक अध्यायको सारांशनेपाली गद्यमा राखिएको छ । त्यसैगरी मातृभाषा अंग्रेजी हुने र अंगे्रजी जान्ने पाठक, विशेष गरी विद्यार्थीवर्गका
<br>
लागि प्रत्येक अध्यायको अंग्रेजी–सारांश परिशिष्ट (ख) मा राखिएको छ भने परिशिष्ट (ग) मा यसले अनुवाद गरेका केही स्तुतिहरू प्रस्तुतगरिएका छन् ।
<br>
गीतानुवाद गर्नु एउटा महत्त्वपूर्ण कर्म हो भन्ने ठानेरयसलेआफ्नो अधिकारका रूपमा लिएको छ । कर्मण्येवाधिकारस्ते मा फलेषु कदाचन (२।४७) भन्ने कृष्णको महान्वाणीलाई शिरोपर गरी कर्म मात्र
<br>
आफ्ना भागमा र यसको फल चाहिं भगवच्चरणारविन्दमा समर्पित गरएिको छ। यो तोते बोलीले पाठकलाईबिञ्चित् मात्र पनि संतुष्टि प्रदान गर्न सक्यो भने अनुवादकले आफुलाई धन्य संझनेछ,
<br>
भाग्यशाली संझनेछ र त्यसैलाई भगवत्कृपा मान्नेछ ।
<br>
<br>
अन्तमा यस नवीनकोमल–गीताको पाण्डुलिपि अध्ययन गरी भूमिका लेखी अमूल्यसहयोग गर्नुहुने विशिष्ट विद्वान्त्रय प्रा.शिवगोपाल रिसाल (ललितपुर), प्रा.डा.माधवप्रसाद भट्टराई, (काठमाडौं) र
<br>
आचार्य रोहिण्ीविलाश लुइटेल (झापा)प्रति यो अनुवादक हृदयतः नमन एवं आभार प्रकट गर्दछ । त्यस्तै भूमिका लेखनको संयोग जुटाई सहयोग गर्नुहुने प्रा.लालानाथ सुवेदी (काठमाडौं) र त्रिफला
<br>
राष्ट्रिय पुस्तकालयका अध्यक्ष प्रेमप्रकाश पोखरेल (झापा) धन्यवादका पात्र हुनुहुन्छ । साथै यस कार्यमा सहयोगीको भूमिका निर्वाह गर्ने मेरा छोरी–ज्वाइँ पुष्पा लक्ष्मीप्रसादलाई धन्यवाद एवं शुभ
<br>
आशीर्वाद ।गीताको अनुवाद कार्यमा कत्ति पनि बाधा नपुर्याई सहयोग गर्ने छोराबुहारी तीर्थ+राधा, गणेश+दीपा, नातिनी अनिता, नाति अजित, अभिजित, आराधना, अभिषेक र अमृतसमेत सबैको
<br>
ध्यान गीतामृत पान गर्नतिर पनि लागोस् भनी ईश्वरसँग प्रार्थना गर्दछु । साथै ध्यानपूर्वक मुद्रणसम्बन्धी कार्यको अभिभारा बहन गर्ने नरेन्द्र+कमला पराजुलीप्रति हार्दिक धन्यवाद व्यक्त गर्दछु ।
<br>
विनीत
<br>
कोमलप्रसाद पोखरेल
<br>
कोजाग्रत पूर्णिमा २०७५
<br>
<br>
| |||