षोडशोध्यायः: संशोधनहरू बीचको भिन्नता
Content deleted Content added
===देवासुरसम्पद्विभागयोग=== <br> श्रीभगवानुवाच <br> अभय... को साथमा पृष्ठ शृजना भयो |
|||
पङ्क्ति १९:
<br>
निर्लोभी, स्थिर, लज्जालु, दया, कोमल भावना,
<br>
<br>
तेजः क्षमा धृतिः शौचमद्रोहोनातिमानिता ।
<br>
भवन्ति सम्पदं दैवीमभिजातस्य भारत (३)
<br>
तेज, धैर्य, क्षमा, शौच, अद्रोह, मान-शून्यता,
<br>
दैवी सम्पदले युक्त नरका हुन् विशेषता ।
<br>
<br>
दम्भो दर्पोऽभिमानश्च क्रोधः पारुष्यमेव च ।
<br>
अज्ञानं चाभिजातस्य पार्थ सम्पदमासुरीम् (४)
<br>
घमण्ड, रिस, अज्ञान, क्रूरता र अहंपना,
<br>
आसुरी नरमा हुन्छन्, उक्त दुर्गुण, अर्जुन !
<br>
<br>
दैवी सम्पद्विमोक्षाय निबन्धायासुरी मता ।
<br>
मा शुचः सम्पदंं दैवीमभिजातोऽसि पाण्डव (५)
<br>
दैवी लक्षणले मुक्ति दिन्छ, बाँध्दछ आसुरी,
<br>
छौ दैवी गुणका पार्थ, नगर्नू शोक यस्तरी ।
<br>
<br>
द्वौ भूतसर्गौ लोकेऽस्मिन्दैव आसुर एव च ।
<br>
दैवो विस्तरशः प्रोक्त आसुरं पार्थ में श्रृणु (६)
<br>
विश्वमा आसुरी, दैवी गुणले युक्त छन् नर,
<br>
भनें विस्तारले दैवी, पार्थ ! लौ आसुरी सुन ।
<br>
<br>
प्रवृत्तिं च निवृत्तिं च जना न विदुरासुराः ।
<br>
न शौचं नापि चाचारो न सत्यं तेषु विद्यते (७)
<br>
गर्ने के हो, नगर्ने के जान्दैनन् आसुरी नर,
<br>
न शुद्धता, न आचार, न सत् हुन्छ तिनीसँग ।
<br>
<br>
असत्यमप्रतिष्ठं ते जगदाहुरनीश्वरम् ।
<br>
अपरस्परसम्भूतं किमन्यत्कामहैतुकम् (८)
<br>
असत्य र निराधार जगत् हो, छैन ईश्वर-
<br>
भन्दछन् काम–इच्छा हो सृष्टिको मूल कारक ।
<br>
<br>
एतां दृष्टिमवष्टभ्य नष्टात्मानोऽल्पबुद्धयः ।
<br>
प्रभवन्त्युग्रकर्माणः क्षयाय जगतोऽहिताः (९)
<br>
दृष्टि यस्तो हुने आत्म–ज्ञानहीन र आसुरी-
<br>
मूढले गर्दछन् काम विश्व नै नासिने गरी ।
<br>
<br>
काममाश्रित्य दुष्पूरं दम्भमानमदान्विताः ।
<br>
मोहाद्गृहीत्वासद्ग्राहान्प्रवर्तन्तेऽशुचिव्रताः (१०)
<br>
नपुग्ने कामना राखी मद, दम्भ र मोहले
<br>
मिथ्याचार गरी हिंड्छन् अशुद्ध–चित्तका सबै ।
<br>
मद = अज्ञान, अहङ्कार । दम्भ = घमण्ड ।
<br>
<br>
चिन्तामपरिमेयां च प्रलयान्तामुपाश्रिताः ।
<br>
कामोपभोगपरमा एतावदिति निश्चिताः (११)
<br>
मुत्युपर्यन्तका सारा चिन्ताको भक्ति गर्दछन्,
<br>
मात्र इन्द्रियको तृप्ति उनका लक्ष्य बन्दछन् ।
<br>
<br>
आशापाशशतैर्बद्धाः कामक्रोधपरायणाः ।
<br>
ईहन्ते कामभोगार्थमन्यायेनार्थसञ्चयान् (१२)
<br>
आशाका सय पासामा फँसेका काम–नोकर
<br>
गर्दछन् भोगका निम्ति अवैध धन सञ्चय ।
<br>
<br>
इदमद्य मया लब्धमिमं प्राप्स्ये मनोरथम् ।
<br>
इदमस्तीदमपि मे भविष्यति पुनर्धनम् (१३)
<br>
जति प्राप्त गरें मैंले, अब झन् त्यति पाउँछु,
<br>
अहिले यति जम्मा छ, पछि धेरै कमाउँछु ।
<br>
<br>
असौ मया हतः शत्रुर्हनिष्ये चापरानपि ।
<br>
ईश्वरोऽहमहं भोगी सिद्धोऽहं बलवान्सुखी (१४)
<br>
मद्वारा मारियो शत्रु, हत्या गर्छु अरू पनि,
<br>
हुँ ईश्वर, तथा सिद्ध, भोगी र बलवान्, सुखी ।
<br>
<br>
आढ्योऽभिजनवानस्मि कोऽन्योऽस्ति सदृशो मया ।
<br>
यक्ष्ये दास्यामि मोदिष्य इत्यज्ञानविमोहिताः (१५)
<br>
धनी, कुटुम्बवाला हुँ, मतुल्य अरु को छ र !
<br>
गर्छु मैं यज्ञ–दानादि भन्ने अज्ञान–मोहित,
<br>
<br>
| |||