पञ्चमोध्यायः: संशोधनहरू बीचको भिन्नता

 
पङ्क्ति १९१:
<br>
<br>
बाह्यस्पर्शेष्वसक्तात्मा विन्दत्यात्मनि यत्सुखम् ।
<br>
स ब्रह्मयोगयुक्तात्मा सुखमक्षयमश्नुते (२१)
<br>
तत्त्वज्ञ आत्ममै रम्छ, नभाेगी सुख इन्द्रिय,
<br>
सो परब्रह्म आत्माले सुख नै सुख भोग्दछ ।
<br>
<br>
ये हि संस्पर्शजा भोगा दुःखयोनय एव ते ।
<br>
आद्यन्तवन्तः कौन्तेय न तेषु रमते बुधः (२२)
<br>
विषयेन्द्रियको भोग दुःखकारक बन्दछ,
<br>
त्यसैले तत्त्वका ज्ञाता चाहन्नन् पार्थ ! यो सुख ।
<br>
<br>
शक्नोतीहैव यः सोढुं प्राक्शरीरविमोक्षणात् ।
<br>
कामक्रोधोद्भवं वेगं स युक्तः स सुखी नरः (२३)
<br>
काम-क्रोधादिको वेग मर्नुपूर्व सहन्छ जो,
<br>
सच्चा योगी त्यही नै हो सुखमा नित्य रम्छ त्यो ।
<br>
<br>
योऽन्तः सुखोऽन्तरारामस्तथान्तर्ज्याेतिरेव यः ।
<br>
स योगी ब्रह्मनिर्वाणं ब्रह्मभूतोऽधिगच्छति (२४)
<br>
आत्मामा सुख-आराम, आत्मामै ज्योति बल्दछ-
<br>
भने त्यो ब्रह्मवत् योगी नै परब्रह्म बन्दछ ।
<br>
<br>
लभन्ते ब्रह्मनिर्वाणमृषयः क्षीणकल्मषाः ।
<br>
छिन्नद्वैधा यतात्मानः सर्वभूतहिते रताः (२५)
<br>
सन्देहहीन, निष्पाप, मन ईश्वरमा हुने,
<br>
प्राणीको हित गर्ने त्यो ऋषि हो ब्रह्म पाउँने ।
<br>
<br>
कामक्रोधवियुक्तानां यतीनां यतचेतसाम् ।
<br>
अभितो ब्रह्मनिर्वाणं वर्तते विदितात्मनाम् (२६)
<br>
कामक्रोधादिले हीन, ब्रह्म चिन्ने जितेन्द्रिय,
<br>
मनीषी जनका हुन्छन् परब्रह्म सबैतिर ।
<br>
<br>
स्पर्शान्कृत्वा बहिर्बाह्यांश्चक्षुश्चैवान्तरे भ्रुवोः ।
<br>
प्राणापानौ समौ कृत्वा नासाभ्यन्तरचारिणौ (२७)
<br>
ललाटमा दिई दृष्टि नसम्झी बाह्य इन्द्रिय,
<br>
बराबर गरी प्राण-अपान नाकका बिच,
<br>
<br>
यतेन्द्रियमनोबुद्धिर्मुनिर्मोक्षपरायणः ।
<br>
विगतेच्छाभयक्रोधो यः सदा मुक्त एव सः (२८)
<br>
चित्त, इन्द्रिय, बुद्धि यी जित्ने मुक्तिपरायण,
<br>
साधु हो, जसमा इच्छा भय-क्रोधादि शून्य छ ।
<br>
<br>
भोक्तारं यज्ञतपसां सर्वलोकमहेश्वरम् ।
<br>
सुहृदं सर्वभूतानां ज्ञात्वा मां शान्तिमृच्छति (२९)
<br>
तपयज्ञादिको भोक्ता म हुँ लोक-महेश्वर
<br>
मित्र हुँ सब प्राणीको, यो जाने शान्ति पाउँछ ।
<br>
<br>
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे श्रीकृष्णार्जुनसंवादे कर्मसंन्यासयोगो नाम पञ्चमोऽध्यायः । हरिः ॐ तत् सत् ।।
"https://ne.wikibooks.org/wiki/पञ्चमोध्यायः" बाट अनुप्रेषित