तृतीयाेध्याय: संशोधनहरू बीचको भिन्नता
Content deleted Content added
पङ्क्ति २६३:
<br>
अनासक्त भई भन्छन् रहन्छन् गुणमै गुण ।
<br>
<br>
प्रकृतेर्गुणसम्मूढाः सज्जन्ते गुणकर्मसु,
<br>
तानकृत्स्नविदो मन्दान्कृत्स्नविन्न विचालयेत् (२९)
<br>
वृत्तिका गुणले मान्छे बन्छन् आसक्त कर्ममा,
<br>
नचलाउनु ज्ञानीले त्यस्ता आसक्तिको मन ।
<br>
<br>
मयि सर्वाणि कर्माणि सन्न्यस्याध्यात्मचेतसा ।
<br>
निराशीर्निर्ममो भूत्वा युध्यस्व विगतज्वरः (३०)
<br>
कर्तव्य-कर्म जेजे छन् समर्पित गरी ममा,
<br>
आशा अहं र सन्ताप छाडेर लाग युद्धमा ।
<br>
<br>
ये मे मतमिदं नित्यमनुतिष्ठन्ति मानवाः ।
<br>
श्रद्धावन्तोऽनसूयन्तो मुच्यन्ते तेऽपि कर्मभिः (३१)
<br>
जो मेरा मतमा नित्य श्रद्धापूर्वक लाग्दछन्,
<br>
कर्मबन्धन तोडेर ती सबै मुक्त बन्दछन् ।
<br>
<br>
ये त्वेतदभ्यसूयन्तो नानुतिष्ठन्ति मे मतम् ।
<br>
सर्वज्ञानविमूढांस्तान्विद्धि नष्टानचेतसः (३२)
<br>
जो मेरो मत मान्दैनन्, रिसमा राख्दछन् मन,
<br>
ती हुन् सबै ज्ञान-हीन, नष्ट-भ्रष्ट, मतिभ्रम ।
<br>
<br>
सदृशं चेष्टते स्वस्याः प्रकृतेर्ज्ञानवानपि ।
<br>
प्रकृतिं यान्ति भूतानि निग्रहः किं करिष्यति (३३)
<br>
स्वभाव-वशमा मान्छे परी लाग्दछ कर्ममा
<br>
ज्ञानी पनि त्यसै गर्छन् भने हठ यहाँ किन !
<br>
<br>
इन्द्रियस्येन्द्रियस्यार्थे रागद्वेषौ व्यवस्थितौ ।
<br>
तयोर्न वशमागच्छेत्तौ ह्यस्य परिपन्थिनौ (३४)
<br>
रागद्वेष छिपेका छन् आफ्नै इन्द्रियमा, अतः-
<br>
नपर्नू वशमा, रोक्छन् सुमार्ग यिनले स्वतः ।
<br>
<br>
श्रेयान्स्वधर्मो विगुणः परधर्मात्स्वनुष्ठितात् ।
<br>
स्वधर्मे निधनं श्रेयः परधर्मो भयावहः (३५)
<br>
परधर्म गुनीभन्दा स्वधर्म बैगुनी भलो,
<br>
मर्नु स्वधर्ममा श्रेय, विधर्म विकराल हो ।
<br>
<br>
अर्जुन उवाच
<br>
अथ केन प्रयुक्तोऽयं पापं चरति पुरुषः ।
<br>
अनिच्छन्नपि वार्ष्णेय बलादिव नियोजितः (३६)
<br>
अर्जुनले भने
<br>
कोबाट प्रेरणा पाई मान्छेले पाप गर्दछ !
<br>
कि जबर्जस्ति लाइन्छ पापमा, देवकीसुत !
<br>
<br>
श्रीभगवानुवाच
<br>
काम एष क्रोध एष रजोगुणसमुद्भवः ।
<br>
महाशनो महापाप्मा विद्ध्येनमिह वैरिणम् (३७)
<br>
भगवान्ले भने
<br>
हुन् रजोगुण उत्पन्न क्रोध अौ कामना, दुवै,
<br>
अतृप्त, खन्चुवा जान, पापी हुन् शत्रुवत् सधैं ।
<br>
<br>
| |||