वार्तालाप:सजिलाे काेमलगीता: संशोधनहरू बीचको भिन्नता
Content deleted Content added
कुनै सम्पादन सारांश छैन |
कुनै सम्पादन सारांश छैन |
||
पङ्क्ति ३६:
<br>
व्यूढां द्रुपदपुत्रेण तव शिष्येण धीमता (३)
<br>▼
<br>
हेर्नुहोस् गुरुका शिष्य विद्वान् द्रुपदपुत्रल
<br>
विशाल पाण्डवी सेना हाँकेको छ कमालले ।
<br>
Line १३९ ⟶ १३७:
<br>
<br>
ततः
<br>
सहसैवाभ्यहन्यन्त स शब्दस्तुमुलोऽभवत् (१३)
<br>
धेरै
<br>
एकैसाथ बजे, शब्द निकालेर भयङ्कर !
Line २३८ ⟶ २३६:
<br>
योत्स्यमानानवेक्षेऽहं य एतेऽत्र समागताः ।
▲<br>
धार्तराष्ट्रस्य दुर्बुद्धेर्युद्धे प्रियचिकीर्षवः (२३)
<br>
<br>
दुर्योधन मतिभ्रष्ट पक्षमा लड्न उत्सुक,
<br>
हेर्छु योद्धाहरू को को आएका छन् यहाँ सब ।
<br>
Line २४७ ⟶ २४८:
<br>
एवमुक्तो हृषीकेशो गुडाकेशेन भारत ।
<br>
सेनयोरुभयोर्मध्ये स्थापयित्वा रथोत्तमम् (२४)
<br>
Line २५२ ⟶ २५४:
<br>
सुनी अजुर्नका वाणी, हे राजन् कृष्णले तब
<br>
दुइटै बलकाबीच राखे उत्तम सो रथ ।
<br>
<br>
भीष्मद्रोणप्रमुखतः सर्वेषां च महीक्षिताम् ।
<br>
उवाच पार्थ पश्यैतान् समवेतान् कुरूनिति (२५)
<br>
भीष्मद्रोण तथा भूप सामुमा विश्वका सब,
<br>
भने श्रीकृष्णले, पार्थ ! हेर, एकत्र कौरव ।
<br>
<br>
तत्रापश्यत्स्थितान्पार्थः पितृनथ पितामहान् ।
<br>
आचार्यान्मातुलान्भ्रातृन्पुत्रान्पौत्रान्सखींस्तथा (२६)
<br>
किरीटिले त्यहाँ देखे सेनाबिच दुवैतिर
<br>
बाबु तथा बुढाबाबु, मामा, गुरु र पुत्रक,
<br>
Line २७५ ⟶ २८२:
<br>
तान्समीक्ष्य स कौन्तेयः सर्वान्बन्धूनवस्थितान् (२७)
<br>
कृपया परयाविष्टो विषीदन्निदमब्रवीत्
<br>
देखी त्यहाँ सबै बन्धु-वर्ग आदि उपस्थित । २७
<br>
चिन्ता र करुणा व्यक्त गर्दै बोले पृथासुत ।
<br>
Line २८४ ⟶ २९३:
<br>
दृष्ट्वेमं स्वजनं कृष्ण युयुत्सुं समुपस्थितम् (२८)
<br>
सीदन्ति मम गात्राणि मुखं च परिशुष्यति ।
<br>
वेपथुश्च शरीरे में रोमहर्षश्च जायते (२९)
<br>
Line २९० ⟶ ३०१:
<br>
लड्ने इच्छा गरी मेरा आफ्ना मान्छे उपस्थित–।।२८।।
<br>
देखी देहाङ्ग गल्दैछन् सुक्तैछ मुख केशव !
<br>
जिरिङ्ङ गर्छ यो आङ, शरीर पनि काम्दछ ।।२९।।
<br>
<br>
गाण्डीवं स्रंसते हस्तात्वक्चैव परिदह्यते ।
<br>
न च शक्नोम्यवस्थातुं भ्रमतीव च मे मनः (३०)
<br>
गाण्डीव पनि खस्तैछ, छाला पोल्दैछ यो क्षण ।
<br>
घुम्दैछ मन यो मेरो उभिनै पनि सक्दिन,
<br>
<br>
निमित्तानि च पश्यामि विपरीतानि केशव ।
<br>
न च श्रेयोऽनुपश्यामि हत्वा स्वजनमाहवे (३१)
<br>
विपरीत म देख्तैछु लक्षणादि जनार्दन !
<br>
कल्याण पनि देखिन्न मारी आफ्ना सखाजन ।
<br>
<br>
न काङ्क्षे विजयं कृष्ण न च राज्यं सुखानि च ।
<br>
किं नो राज्येन गोविन्द किं भोगैर्जीवितेन वा (३२)
<br>
जित नै न त चाहन्छु न राज्य प्राप्तिको सुख,
<br>
बाँचेर राज्यको भोग केका निमित्त केशव !
<br>
<br>
येषामर्थे काङक्षितं नो राज्यं भोगाः सुखानि च ।
<br>
त इमेऽवस्थिता युद्धे प्राणांस्त्यक्त्वा धनानि च (३३)
<br>
जसका लागि चाहिन्छ राज्य, भोग तथा सुख,
<br>
तिनै छन् युद्ध-आसक्त त्यागी प्राण धनादिक ।
<br>
<br>
आचार्याः पितरः पुत्रास्तथैव च पितामहाः ।।
<br>
मातुलाः श्वशुराः पौत्राः श्यालाः सम्बन्धिनस्तथा (३४)
<br>
गुरु, बाबु तथा छोरा, मेरा आफ्नै पितामह,
<br>
मामा र ससुरा नाति साला सम्बन्धका सब,
<br>
<br>
एतान्न हन्तुमिच्छामि घ्नतोऽपि मधुसूदन ।
<br>
अपि त्रैलोक्यराज्यस्य हेतोः किं नु महीकृते (३५)
<br>
मरूँ बरु, यिनीलाई मार्न चाहन्न केशव,
<br>
पृथ्वीको के कुरा गर्ने, लिन्न त्रैलोक्य–वैभव ।
<br>
<br>
निहत्य धार्तराष्ट्रान्न का प्रीतिः स्याज्जनार्दन ।
<br>
पापमेवाश्रयेदस्मान् हत्वैतानाततायिनः (३६)
<br>
सारा कौरव मार्नाले के खुसी लाग्छ केशव !
<br>
आततायीहरू मार्दा पाप लाग्दछ झन् अब ।ड
<br>
<br>
तस्मान्नार्हा वयं हन्तुं धार्तराष्ट्रान्स्वबान्धवान् ।
<br>
स्वजनं हि कथं हत्वा सुखिनः स्याम माधव (३७)
<br>
हामी अयोग्य छौं मार्न कौरवादि स्वबान्धव
<br>
मारी आफन्त के हामी सुखी हुन्छौं र माधव !
<br>
<br>
यद्यप्येते न पश्यन्ति लोभोपहतचेतसः ।
<br>
कुलक्षयकृतं दोषं मित्रद्रोहे च पातकम् (३८)
<br>
कुल–नाश तथा मित्र–द्रोहमा दोष, पाप छ,
<br>
तथापि प्रष्ट देख्तैनन् लोभी चित्त हुने सब ।
<br>
<br>
कथं न ज्ञेयमस्माभिः पापादस्मान्निवर्तितुम् ।
<br>
कुलक्षयकृतं दोषं प्रपश्यद्भिर्जनार्दन (३९)
<br>
कुलको नाशमा ठूलो दोष देख्छौं जनार्दन !
<br>
नसोच्नु किन हामीले ! सो पापबाट जोगिन ।
<br>
<br>
कुलक्षये प्रणश्यन्ति कुलधर्माः सनातनाः ।
<br>
धर्मे नष्टे कुलं कृत्स्नमधर्मोऽभिभवत्युत (४०)
<br>
कुलक्षय हुँदा नाश हुन्छन् धर्म सनातन
<br>
धर्मका नाशले बढ्छन् अधर्मी कुल–नाशक ।
<br>
<br>
अधर्माभिभवात्कृष्ण प्रदुष्यन्ति कुलस्त्रियः ।
<br>
स्त्रीषु दुष्टासु वार्ष्णेय जायते वर्णसङ्करः (४१)
<br>
बढ्दा अधर्म हे कृष्ण ! कुलका स्त्री प्रदूषित–
<br>
बन्दछन् र तिनैबाट जन्मन्छन् वर्णसङ्कर ।
<br>
Line ३८१ ⟶ ४१८:
<br>
सङ्करो नरकायैव कुलघ्नानां कुलस्य च ।
<br>
पतन्ति पितरो ह्येषां लुप्तपिण्डोदकक्रियाः (४२)
<br>
ठिमाहा, कुलघातीका कुलपितृहरू सब,
<br>
पिण्ड–पानी भई लोप झर्छन् नरकमा तब ।
<br>
<br>
दोषैरेतैः कुलघ्नानां वर्णसङ्करकारकैः ।
<br>
उत्साद्यन्ते जातिधर्माः कुलधर्माश्च शाश्वताः (४३)
<br>
दोषले कुलघातीका जन्मन्छन् वर्णसङ्कर,
<br>
नासिन्छन् कुलका धर्म, जातिधर्म परम्परा ।
<br>
<br>
उत्सन्नकुलधर्माणां मनुष्याणां जनार्दन ।
<br>
नरकेऽनियतं वासो भवतीत्यनुशुश्रुम (४४)
<br>
मान्छेका कुलको धर्म भयो नष्ट भने, तब
<br>
तिनको नर्कमा बास हुन्छ, सुन्छु म केशव !
<br>
<br>
अहो बत महत्पापं कर्तुं व्यवसिता वयम् ।
<br>
यद्राज्यसुखलोभेन हन्तुं स्वजनमुद्यताः (४५)
<br>
अहो ! हामी ठुलो पाप गर्न छौं सब उत्सुक,
<br>
राज्यको सुख–तृष्णाले छौं बन्धु मार्न उद्यत ।
<br>
<br>
यदि मामप्रतीकारमशस्त्रं शस्त्रपाणयः ।
<br>
धार्तराष्ट्रा रणे हन्युस्तन्मे क्षेमतरं भवेत् (४६)
<br>
अविरोधी र निस्शस्त्र-सँग शस्त्रास्त्र धारण–
<br>
गर्ने कौरवले मारून् मलाई, बरु श्रेय छ ।
<br>
Line ४१७ ⟶ ४६४:
<br>
एवमुक्त्वार्जुनः सङ्ख्ये रथोपस्थ उपाविशत् ।
<br>
विसृज्य सशरं चापं शोकसंविग्नमानसः (४७)
<br>
Line ४२२ ⟶ ४७०:
<br>
यसो भनेर रणमा शोकविह्वल अर्जुन
<br>
बसे धनुर्वाण त्यागी आफ्नो रथ समीपमा ।
<br>
<br>
हरिः ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे श्रीकृष्णार्जुनसंवादे अर्जुनविषादयोगो नाम प्रथमोऽध्यायः । हरिः ॐ तत् सत् ।
| |||