महाभारत खण्ड १२: संशोधनहरू बीचको भिन्नता

==पाण्डवों कोपाण्डवको विश्व विजय र उनको वनवास==

[[चित्र:Dropticheerharan.jpg|thumb|right|200px|कुरु राज्य सभा मा अपमानित भए द्रौपदी]]

सभी पाण्डव सबै प्रकार को विद्याहरु मा प्रवीण थिए।पाण्डवों लेथिए।पाण्डवले सम्पूर्ण दिशाहरु मादिशाहरुमा विजय पाउएपाए र युधिष्ठिर राज्य गर्न लगे। मयनिर्मित सभाभवनसभा माभवनमा अनेक वैचित्र्य थिए। दुर्योधन जब वहां घूम रहयो थियो तब उनलाई अनेक पल्ट स्थल मास्थलमा जल गर्यो, जल माजलमा स्थल गर्यो, पर्खालपर्खालमा मा दरवाजे कोप्रवेशद्वारको र दरवाजे माद्वारमा पर्खाल को भ्रांति भए। कहीं त्यो सीढी मा समतल को भ्रांति भएको कारण गिर गयो र कहीं पानी को स्थल समझ पानी मा भीग गया। यस्तै गरि एक बावली मा उनको गिर गए पछि युधिष्ठिर को अतिरिक्त शेष चारै पांडव हंसने लगे। दुर्योधन परिहासप्रिय थिएन। अत: ईर्ष्या, लज्जा आदि देखि जल उठयो। राजसूय यज्ञ मा राजा अनेक प्रकार को भेंट लिएर आये थिए। द्विजहरुमा प्रधान कुणिंद ले धर्मराज को भेंट मा एक शंख दिए, जुन अन्नदान गरे पछि स्वयं बज उठता थियो। उनको ध्वनि देखि वहां उपस्थित सबै राजा तेजोहीन तथा मूर्च्छित हो गये, मात्र धृष्टद्युम्न, पांडव, सात्यकि तथा आठवें श्रीकृष्ण धैर्यपूर्वक खडे रहे। दुर्योधन आदि को मूर्च्छित भए पछि पांडव आदि जोर-जोर देखि हंसने लगे तथा अर्जुन ले अत्यंत प्रसन्न भएर एक ब्राह्मण को पांच सय बैल समर्पित किये। युधिष्ठिर ले त्यो शंख अर्जुन को भेंटस्वरूप दे दिए।

अनेक घटनाहरु देखि दुर्योधन चिढ गएको थियों अत: हस्तिनापुर जाँदा खेरि उनले मामा शकुनि संग पांडवहरुपाण्डवहरु लाई हराएर उनको वैभव हस्तगत गर्ने एक युक्ति सोचीं शकुनि द्यूतक्रीडा मा निपुण था-युधिष्ठिर को शोख अवश्य थियो तर खेलन हैन आता थियो। अत उन सबैले मिलेरधृतराष्ट्र को मना लिया। विदुर को विरोध गरे पछि पनि धृतराष्ट्र ले त्यसै को इन्द्रप्रस्थ गएर युधिष्ठिर को आमन्त्रित गर्न को लागि कहा, साथ नै यो पनि भन्यो कि त्यो पांडवहरु लाई उनको योजना को विषय मा केहि न बताये। विदुर उनको संदेश लिएर पांडवहरु लाई आमन्त्रित गरेर आये। पांडवहरु को हस्तिनापुर मा पुगए पछि विदुर ले उनको एकांत मा संपूर्ण योजना ले अवगत गर्‍यो तथापि युधिष्ठिर ले चुनौती स्वीकार गर्‍यो तथा द्यूतक्रीडा मा उनि व्यक्तिगत समस्त दाव हारने पछि भाइयहरुलाई, स्वयं आफुलाई तथा अन्त मा द्रौपदी को पनि हार बैठे। विदुर ले भन्यो कि आफ्नो-अपको दांव मा हारने पछि युधिष्ठिर द्रौपदी को दांव मा लगान को अधिकारी हैन रह जाते, तर धृतराष्ट्र ले प्रतिकामी नामक सेवक को द्रौपदी को वहां ले आने को लागि पठायो। द्रौपदी ले उस लेयही प्रश्न गरे कि धर्मपुत्र ले पहिले को सा दांव हारा छ- स्वयं आफ्नो अथवा द्रौपदी का।

दुर्योंधन लेदुर्योंधनले क्रुद्ध भएर दु:शासन (भाई) देखि भन्यो कि त्यो द्रौपदी को सभाभवन मा लिएर आये। युधिष्ठिर ले गुप्त रूप ले एक विश्वस्त सेवक को द्रौपदी को नजिकै पठायो कि यद्यपि त्यो रजस्वला छ तथा एक वस्त्र मा छ, त्यो त्यस्तो नै उठएर चली आये, सभा मा पूज्य वर्ग को अगाडी उनको उन दशा मा कलपते भएका पुगन दुर्योधन आदि को पापहरुलाई व्यक्त गर्न को लागि पर्याप्त हुनेछ। द्रौपदी सभा मा पहुंची त दु:शासन ले उसलाई स्त्री वर्ग तिर हैन जाने दिए तथा उनको बाल खींचकर कहा- 'हामीले तुझे जुए मा जीतएको छ । अत: तुझे आफ्नो दासियहरुमा रखेंगे।' द्रौपदी ले समस्त कुरुवंशियों को शौर्य, धर्म तथा नीति को ललकारा र श्रीकृष्ण को मन-ही-मन स्मरण गरेर आफ्नो लज्जा को रक्षा को लागि प्रार्थना गर्यो। सबै मौन रहे तर दुर्योधन को साना भाइ विकर्ण ले द्रौपदी को पक्ष लिदै भन्यो कि हारा भयो युधिष्ठिर उसलाई दांव मा हैन रख सकता थियो तर कुनै ले उनको कुरा हैन सुनी। कर्ण को उकसाने देखि दु:शासन ले द्रौपदी को निर्वस्त्रा गर्ने चेष्टा गर्यो। उधर विलाप करती भए द्रौपदी ले पांडवहरु तिर देख्यो त भीम ले युधिष्ठिर देखि भन्यो कि त्यो उनको हात जला दिन चाहन्छ, जिन लेउनले जुआ खेलयो थियो। अर्जुन ले उसलाई शान्त गर्यो। भीम ले शपथ ली कि त्यो दु:शासन को छाती को रगत पियेगा तथा दुर्योधन को जांघ को आफ्नो गदा देखि नष्ट गरेर डालेगा। द्रौपदी ले विकट विपत्ति मा श्रीकृष्ण को स्मरण गर्यो। श्रीकृष्ण को कृपा देखि अनेक वस्त्र वहां प्रकट भएका जिन लेद्रौपदी आच्छादित रही फलत: उनको वस्त्र खींचकर उतारते भएका पनि दु:शासन उसलाई नग्न हैन गरेर पाया। सभा मा बार-बार कार्य को अनौचित्य अथवा औचित्य मा विवाद छिड जान्थ्यो। दुर्योधन ले पांडवहरु लाई मौन देख 'द्रौपदी गर्यो, दांव मा हारे जाने' को कुरा ठीक छ या गलत, यसको निर्णय भीम, अर्जुन, नकुल तथा सहदेव मा छोड दिए। अर्जुन तथा भीम ले भन्यो कि जुन व्यक्ति स्वयं को दांव मा हरीयो चुका छ, त्यो कुनै अन्य वस्तु को दांव मा रख नै हैन सकता।

धृतराष्ट्र लेधृतराष्ट्रले सभा को नब्ज पहिचानएर दुर्योधन को फटकारा तथा द्रौपदी देखि तीन वर मांगने को लागि भन्यो। द्रौपदी ले पहिले वर देखि युधिष्ठिर को दासभाव देखि मुक्ति मांगी ताकि भविष्य मा उनको पुत्र प्रतिविंध्य दास पुत्र न कहलाए। दोश्रो वर देखि भीम, अर्जुन नकुल तथा सहदेव गर्यो, शस्त्रों तथा रथ सहित दासभाव देखि मुक्ति मांगी। तेश्रो वर मांगने को लागि त्यो तैयार नै भएन, किनकी उनको अनुसार क्षत्रिय स्त्रिहरु दुइ वर मांगने को नै अधिकारिणी हुन्छं। धृतराष्ट्र ले उन लेसंपूर्ण विगत को भूलकर आफ्नो स्नेह बनाए राखन को लागि कहा, साथ नै उनलाई खांडव वन मा गएर आफ्नो राज्य भोगने को अनुमति

धृतराष्ट्र लेधृतराष्ट्रले उनको खांडववन जाने देखि पूर्व, दुर्योधन को प्रेरणा से, उनलाई एक पल्ट फेरि देखि जुआ खेलन आज्ञा दी।दिए । यो तय भयो कि एक नै दांवसर्त राखयो जायेगा। पांडव अथवा धृतराष्ट्र पुत्रहरु मध्ये जुन पनि हार जायेंगे, उनि मृगचर्म धारण गरेर बाह्र वर्ष वनवास गर्नेछन् अझ एक वर्ष अज्ञातवास मा रहेंगे। उन एक वर्ष मा यदि उनलाई पहिचान ल्याइयो त फेरि भन्दा बाह्र वर्ष को वनवास भोगना हुनेछ। भीष्म, विदुर, द्रोण आदि को रोकए पछि पनि द्यूतक्रीडा भए जसमा पांडव हार गये, छली शकुनि जीत्यो। वनगमन भन्दा पहिले पांडवहरु ले शपथ ली कि उनि समस्त शत्रुओं को नाश गरेर नै चैन को सांस लेंगे। श्रीधौम्य (पुरोहित) को नेतृत्व मा पांडवहरु ले द्रौपदी को साथ ले वन को लागि प्रस्थान गर्यो। श्रीधौम्य साम मन्त्रहरुको गान गरदै अगाडी तिर बढे। उनि भन्एर गये थिए कि युद्ध मा कौरवों को मारे गए पछि उनको पुरोहित पनि त्यहि प्रकार साम गान गर्नेछन्। युधिष्ठिर ले आफ्नो मुख ढका भएको थियो (वे आफ्नो क्रुद्ध आँखाहरु देखि देखेर कुनै को भस्म हैन गर्न चाहते थे), भीम आफ्नो बाहु तिर देख रहयो थियो (आफ्नो बाहुबल को स्मरण गरिरहेको थियो), अर्जुन बालुवा बिखेरता जा रहयो थियो (ऐ लेनै भावी संग्राम मा त्यो वाणों को वर्षा गर्नेछ), सहदेव ले मुख मा माटो मली भए थियो। (दुर्दिन मा कुनै पहिचान न ले), नकुल ले बदन मा माटो मल रखी थियो (कुनै नारी उनको रूप मा आसक्त न हो), द्रौपदी ले बाल खोलएको थिए, उन्हीं देखि मुख ढककर विलाप गरिरहेको थियो (जस अन्याय देखि उनको त्यो दशा भए थियो, चौदह वर्ष पछि उनको परिणाम स्वरूप शत्रु-नारियों को पनि त्यहि दशा होगी, उनि आफ्नो सगे-संबंधियहरुलाई तिलांजलि देंगी