श्रीमद्भगवद्गीता एकादश अध्याय: संशोधनहरू बीचको भिन्नता

<br />

जगत्प्रहृष्यत्यनुरज्यते च ।

सर्वे नमस्यन्ति च सिद्धसङ्घाः ।।३६।।

त्वमक्षरं सदसतत्परं यत् ।।३७।।

स्त्वमस्य विश्वस्य परं निधानम् ।

त्वया ततं विश्वमनन्तरुप ।।३८।।

प्रजापतिस्त्वं प्रपितामहश्च ।

पुनश्च भूयोद्रपि नमो नमस्ते ।।३९।।

नमोद्स्तुsते सर्वत एव सर्व ।

सर्वं समाप्नोषि ततोद्रसि सर्व ः ।।४०।।

हे कृष्ण हे यादव हे सखेति ।

मया प्रमादात्प्रणयेन वापि ।।४१।।

विहार शयायासनभोजनेषु ।

तत्क्षामये त्वामहमप्रमेयम् ।।४२।।

त्वमस्य पूज्यश्च गुरुर्गरीयान् ।

लोकत्रयेद्रप्यप्रतिमप्रभाव ।।४३।।

तस्मात्प्रणम्य प्रणिधाय कायं,

पितेव पुत्रस्य सखेव सख्युः,

अदृष्टपूर्वम् हृषितोद्रस्मि दृष्ट्वा,

<br />हे हृषीकेश, सबै जगत् तपाईं को गुण कीर्तनले प्रसन्न हुन्छ, र त्यसैमा अनुरक्त पनि हुन्छ । राक्षसहरु तपाईंका डरले दश दिशामा भाग्छन् । सिद्धका संघहरु तपाईंलाई नमस्कार गर्छन् । यो कुरा स्थान (जति जस्तो हुनु पर्ने हो त्यही भइरहेको) छ ।।३६।।

<br />हे महात्मन, तपाईं ब्रह्माभन्दा पनि ठूला उनका पनि आदि कर्ता हुनुहुन्छ । त्यसैले तिनीहरु तपाईंलाई नमस्कार किन नगरुन् ? हे अनन्त, हे देवेश, हे जगन्निवास, सत् र असत् तपाईं नै हुनुहुन्छ । यी दुईदेखि परको जुन अक्षर ब्रह्म हो त्यो पनि तपाईं नै हो ।।३७।।