श्रीमद्भगवद्गीता एकादश अध्याय: संशोधनहरू बीचको भिन्नता

==सञ्जय उवाच==

एवमुक्त्वा ततो राजन्महायोगेश्वरो हरि ः।

दर्शयामास पार्थाय परमं रुपमैश्वरम् ।।९।।

सञ्जयले भने– हे राजन्, महायोगेश्वर हरिले यति भनिसकेपछि पार्थलाई आफ्नो परम ईश्वरीय स्वरुप देखाउनु भयो ।

अनेक मुहार (मुख) अनेक आंखा, अनेक अद्भुत दृश्य, अनेक दिव्य आभूषण, अनेक दिव्य आयुध, दिव्य माला, दिव्य वस्त्र, दिव्य चन्दन लगाइएका, सम्पूर्ण आश्चर्यजनक वस्तुले पूर्ण, प्रकाशमान, अनन्त, एवं सर्वतोमुख (जतातते मुख मात्र) थियो ।

दिवि सूर्य सहस्रस्य भवेद्युगपदुत्थिता ।

यदि भाः सादृशी सा स्याद्भासस्तस्य महात्मनः ।।१२।।

कदाचित् आकाशमा हजारौं सूर्य एकैपटक उदाए भने जति तेज हुन्छ, त्यस तेजले पनि यस महात्मस्वरुपको तेजलाई के भेट्ला ?

तत्रैकस्थं जगत्कृत्स्नं प्रविभक्तमनेकधा ।

अपश्यद्देवदेवस्य शरीरे पाण्डवस्तदा ।।१३।।

त्यसबेला पाण्डव अर्जुनले अनेक प्रकारका अलग अलग जगत्लाई त्यस विराट शरीरमा (एकै स्थानमा) देखे ।

ततः स विस्मयाविष्टो हृष्टरोमा धनञ्जय ।

प्रणम्य शिरसा देवं कृताञ्जलिरभाषत ।।१४।।

==अर्जुन उवाच==

पश्यामि देवांस्तव देवदेहे, सर्वांस्तथा भूतविशेषसंघान् ।